ofwel: het wonder van Cabo Verde
We hebben een zwembad. Aangezien de vergunning voor
zo’n stevige betonnen bak nog niet rond is (dit is per slot van rekening
Portugal) hebben we gekozen voor een zelfbouw bad met een ‘liner’. Een soort plastic
zak die je in een frame hangt. Het is een behoorlijk ding en we willen er graag
een lekker terras omheen voor de gasten. Nu wil het toeval dat de grond die we
hebben gekocht is gebruikt als ‘dupmsite’. We vermoeden zelfs door de gemeente.
Dat betekent dat we in de grond een enorme berg originele Portugese
‘kinderkopjes’ aantroffen en die heten hier ‘calçadas’.
 |
| De Calçadeiras met Claudino rechts |
Het lijkt niet zo ingewikkeld, het leggen van een “calçada
terrasje”. Maar dat is het wel. Vandaar dat we Claudino bellen met het verzoek
terrassen te leggen. Claudino komt van Cabo Verde ofwel de Kaapverdische
eilanden. De afgelopen maanden belde hij ons elke week om te zeuren of hij terrassen
mocht leggen. We hebben zelf stenen, die zijn immers gedumpt door .. geen idee
wie, en dat biedt hem perspectief. Als het zwembad staat is de tijd rijp voor
zijn klus.
Claudino is een acteur. Leren hoed, overhemd in
goudkleurige print open tot halverwege de borst, onweerstaanbare glimlach en
onverstaanbaar Portugees. Hij rijdt het terrein op in een gammele bus van
onbestemd merk en achter hem rollen vier vrienden de auto uit met steenhamers,
beitels, scheppen en een kruiwagen. Samen gaan ze in 3 dagen en hoog terras,
een laag terras en een afrit naar de garage maken. Wij kijken er maar eens
peinzend naar.
Ze maken een hoop herrie, onze bestratingexperts.
Vanuit een piepklein radiootje schalt reggae muziek en in hun onverstaanbare
dialect lullen ze echt vijf kwartier in een uur. Het enige woord dat er af en
toe uitspringt is ‘putana’, en daarvan willen we niet weten waar het gesprek over
gaat. Claudino is koning in eigen koninkrijk. Hij dirigeert. Niet alleen zijn
vrienden, maar ook de shovelchauffeur (stenen hier, cementzand daar) en onze
‘eigen’ bouwvakkers die de garage afmaken en tot onze schande moeten we zeggen:
ons. “Leg bier in de koelkast, geef koud water” en we doen het gewoon. Hij
gebruikt al het zand dat hij op het terrein vindt (wat je vindt hoef je niet te
kopen) en hij beveelt met een brede glimlach en een snerpend ‘yo’. Zou dat wel
goed gaan komen? De terrassen vorderen gestaag en het ziet er geweldig uit, dus
we zeggen niks.
 |
| Vorderende terrassen |
Natuurlijk vraagt hij elke dag om (meer) geld. Dat
schijnt zo te horen. Op dag 1 om cementzand te kopen, op dag 2 om zijn mannen
die met vakantie willen te betalen (maar ja, op dag 1 had hij al een voorschot
gehad dus dat gaat niet door) en op de laatste dag omdat hij vindt dat zijn
creativiteit met de terrassen niet voldoende is betaald. Wij blijven
vriendelijke edoch “botte Hollanders”. We betalen hem wat is afgesproken. Ook
daar blijft hij bij lachen.
Aangezien hij ons kent van een eerdere ervaring heeft
hij er wel voor gezorgd dat hij er niet bij inschiet. Hij heeft ‘gewoon’ de
terrassen wat groter gemaakt zodat onze gasten nu een geweldige privacy ervaren
langs de rand van het zwembad. Wij hebben overigens achteraf wel berekend dat
we die mannen een topsalaris hebben betaald. Heeft die grapjas ons toch nog te
pakken!
