zondag 6 juli 2014

Koffie …. En de taart van Doña Anabele

Ofwel: Bolo de Laranja Pingado


Wij hebben een Gaggia koffiemachine. Het is een top-apparaat en ze produceert voor onze gasten dagelijks ettelijke bicas (espresso’s) , galãos (koffie verkeerd) en ´gewone´ abatenado´s zoals de meest gebruikelijke koffievarianten hier heten. Zo af en toe moeten we haar ontkalken en na de laatste ontkalkingssessie kreeg ze last van lekkage. Haar stoompijpje bleef maar druppelen dus ´t werd wel een beetje natte bedoening op het aanrecht. Gelukkig wonen we in Portugal. In dit land kan je achter de meest slonzige garagedeur een hightech laboratorium met de nieuwste onderdelen en gestudeerde technici aantreffen. Dus we gingen op zoek.

Via-via krijgen we een adres in Faro van een reparatieservice waar men in elk geval Saeco (wel verkrijgbaar in ons nieuwe moederland) apparaten repareert. Gaggia en wij gingen dus op pad naar Faro. Op zoek naar de Bairro Mendonça à Penha …. Zou dat een straat zijn? We belanden in een, laten we zeggen, minder chique buurt van Faro. Op zoek naar nummer 11, stuiten we op een soort getraliede gevangenisdeur met daar achter, waarachtig, een toonbank. Toch een beetje schuchter schuifelen wij en Gaggia naar binnen. 

Technische dienst Ricare Faro
 Tot onze verbazing komt van achteren een keurige dame aan lopen die ons zeer vriendelijk vraagt wat zij voor ons kan doen. In ons beste Portugees leggen we het probleem uit. De dame begrijpt het volledig en nee hoor, Gaggia is geen enkel probleem. Ze kijken het apparaat wel even na. Dan zeggen we er nog heel voorzichtig bij, dat we een klein hotel hebben en dat dit ons enige apparaat is, dus of ze misschien, eventueel, als we ze niet ontrieven…een beetje kunnen opschieten met het nakijken. Tot onze verbazing (de meeste Portugezen reageren niet op het woord ´rapido´, want dat kennen ze gewoon niet) snapt de mevrouw het helemaal en biedt ons zelfs een vervangend apparaat aan. Ze gaan het snel regelen. We krijgen een keurige bon, moeten € 20,00 aanbetalen en ´morgen of overmorgen´ gaat ze ons bellen. Wij gaan het afwachten, enigszins sceptisch, want ‘amanha’, zoals ‘morgen’ hier heet, betekent over het algemeen niet veel méér dan ‘niet vandaag’.

Inmiddels is het overmorgen en om 15:30 gaat de telefoon. Boa tarde, met reparatieservice Ricare. Uw Gaggia koffiemachine is weer klaar. We geloven onze oren niet en springen in de auto naar Faro. Jawel, onze Titanium staat al op ons te wachten. Er was niet echt iets kapot, maar we moeten een beetje voorzichtig zijn met de stoompijp-knop. Dat is een teer onderdeel. In het waterreservoir zit zeker een liter water, dus ik vraag of ze het apparaat hebben getest. Uhhhhh..zegt de dame van de reparatie service. Jahaaa, we moesten hem wel even testen. En hij zet zúlke lekkere koffie, dat we er een paar kopjes van hebben gedronken. Eigenlijk hebben we vandaag alleen maar koffie gedronken uit dit apparaat. Inderdaad zit de opvang bak van het koffiedik stampvol, en wij beginnen te lachen. Zij lacht mee en we raken in gesprek. 

Doña Anabele
 Over koffie, over het feit dat we een B&B runnen, over taartjes die lekker zijn bij de koffie en dan vraagt ze opeens: “ken je de bolo de Laranja pingado”? Nee, daar hebben wij nog nooit van gehoord. Voor we het weten wordt een kladblok tevoorschijn getoverd en begint ze uit te leggen wat er in deze taart moet en hoe je hem prepareert. Langzaam druppelen andere klanten de winkel in. Het deert doña Anabele, want inmiddels zijn we gevorderd tot voornamen, niet. Ze is bezig met het doorgeven van een oud familierecept.

Wij kijken elkaar aan. Dít is nu bij uitstek de charme van Portugal. Mensen hebben tijd, zijn geïnteresseerd en ook de rest van de winkel luistert rustig en onverstoorbaar mee. Gewapend met een gerepareerde koffiemachine (schade € 32,63), goed ontkalkingsmiddel en natuurlijk ons recept, rijden we een kwartier later terug naar huis. Nadat we Anabele hebben beloofd om toch zeker een foto te mailen van het resultaat van de eerste poging. Het was weer een welbestede en typisch Portugese middag! 

Bolo de Laranja Pingado
 Recept Bolo de Laranja pingado:
2 volle koffiekoppen suiker
2 koppen witte bloem
6 eieren
1 kop olie (geen olijfolie en niet helemaal vol)
1 eetlepel bakpoeder
de geraspte schil van 2 sinaasappels
het sap van 2 sinaasappels

Sla de eiwitten stijf met de helft van de suiker 
Voeg de sinaasappelrasp, olie, de bloem, de geslagen eiwitten samen.
Zet in de oven in een ronde tulbandvorm, een uurtje op 175 graden. Controleer of de cake klaar is met een breipen.
Giet de sinaasappelsap in een steelpan met de rest van de suiker en los het langzaam roerend op een middelhoog vuur op tot het een beetje stroperig wordt
Als de Cake klaar is, prik er met een satéprikker rondom gaten in en giet de sinaasappel oplossing er overheen.

Laat de cake afkoelen en eet smakelijk.



vrijdag 4 juli 2014

Een "nieuwe" auto

Ofwel: Garage Portugese stijl



Vanuit Nederland namen we onze Peugeot 207 mee naar Portugal. In de afgelopen drie jaar werd de auto steeds kleiner. Of misschien propten wij er wel steeds meer boodschappen in, omdat ons gasten-aantal groeide. Vorig jaar begonnen we met zoeken naar een alternatief. Een station auto, tweedehands natuurlijk, en goedkoop, want nieuw ligt ver buiten het financiële bereik.

Dus wij, die echt NIKS weten van autotechniek, waagden ons op de particuliere tweedehands markt. We zochten op internet op een soort ‘marktplaats’ –hier OLX- naar gebruikte auto’s in de buurt en stuitten op verschillende mogelijkheden.

Na een paar mislukte avonturen lopen we tegen ‘onze nieuwe auto’ aan. We zijn inmiddels ongeveer een jaar verder. Het is een donkergrijze Renault Mégane station, hij rijdt super zuinig (1 op 20) op diesel, is van de eerste eigenaar, een vrouw, dus geen stoere macho scheurder. Hij is 10 jaar oud, maar met slechts 130.000 km op de teller. We laten hem ‘aan de stekker leggen’ bij Renault voor we hem kopen en hij mankeert bijna niets. Er moet wel een nieuwe accu in. En over 9000 km nieuwe remblokken en er is iets met een dwarsbalk. Maar het is niets ergs, zo verzekert Renault ons. Dat weten we dan dus. Dat lullen we van de prijs af. 
De nieuwe Renault

Een nieuwe accu dus. Dat is urgent. Je wilt niet halverwege de groothandel langs de weg staan met een auto vól flessen water. Bij Renault kost dat maar liefst € 200,00 en dat vinden we een beetje prijzig; we blijven wél Hollanders, nietwaar. Dus beproeven we ons geluk bij een garage die ons is aangeraden door vrienden: L&T in São Brás de Alportel. We rijden het rommelige terrein vol wrakken op en hebben er in eerste instantie niet veel vertrouwen in.


Een besmeurde man komt naar ons toe en we leggen in ons beste garage-Portugees uit dat de auto een nieuwe accu nodig heeft. De monteur knikt begrijpend, opent onze motorklep (weten wij ook hoe dat moet) en rommelt aan het kapje dat over de accu zit. Nee, díe accu heeft hij niet.  Morgen dan maar? Dan bestelt hij hem. Er wordt ons geen naam gevraagd, geen telefoonnummer, niks. Op goed vertrouwen wordt het onderdeel besteld. Kosten € 105,00 inclusief montage. Een afspraak maken voor de montage? Lachend wuift de monteur dat weg. Welnee, dat kost 10 minuten, kom maar gewoon langs.

Garage L & T
 Twee dagen later melden we ons bij de garage. “Rijd de auto daar maar naar binnen”, ze herkennen ons meten. Luis, de toegewezen technicus, vertelt ons dat hij precies dezelfde auto heeft, alleen één jaar jonger. Wij feliciteren elkaar; deze man kent de auto zeker op zijn duimpje. De kap gaat van de accu af….er is allemaal accuzuur over de aansluitingen gelopen, de ring zit muurvast. We bereiden ons voor op een lange 10 minuten.
Eén uur, een nieuwe aansluiting en een nieuwe accu later doet alles het weer. We hebben nog een klein vraagje over een verlengstuk voor de antenne van de nieuwe radio.

De eigenaar van de garage, Francisco, zo horen we later, komt aanlopen, bromt wat vaags en sloft weer weg. Na vijf minuten meldt hij zich breed lachend met het gevraagde onderdeel. Dat krijgen we van hem. En ach, ze zijn de beroerdste niet. Samen met Luis duikt hij de auto in, haalt de originele radio er uit en sluit de nieuwe “even” voor ons aan. In het heetst van de strijd blazen ze twee zekeringen op die ook meten worden vervangen. Er wordt druk gepraat en overlegd, de mannen hebben lol. Wij staan er voor spek en bonen bij. 

De werkplaats
 Luis kruipt uit de auto en vraagt wat we gaan doen met de originele Renault radio. Die wil hij namelijk wel hebben. We kijken elkaar een beetje verbluft aan. We kennen elkaar per slot van rekening al een uur….. Die wilden we bewaren, mochten we de auto ooit weer eens verkopen; tweedehands behoudt in Portugal veel van zijn waarde als het maar oud genoeg is. O, jammer want zijn ex vrouw heeft zijn originele radio niet heel netjes behandeld en de knopjes zijn wat versleten.

We kijken elkaar aan …ach, wat kan het ons schelen. Hij mag hem hebben, als wij zijn oude exemplaar krijgen. Dan hebben we toch nog een origineel exemplaar. Luis blij, wij blij en anderhalf uur en een nieuwe accu en autoradio later, rijden we het terrein van de garage weer af. Met een factuur van € 108,00 op zak. Dát moet je in Nederland maar eens proberen!


Wij hebben een nieuwe garage en een tevreden gevoel. Wat is Portugal toch een heerlijk land!