vrijdag 1 augustus 2014

Vogelparadijs Algarve


Ofwel: op jacht naar de Wielewaal.

In een B&B gaat voor de ontbijt-verantwoordelijken best vroeg de wekker. En aangezien déze specifieke ochtendvoeding-specialisten géén uitgesproken ochtendmensen zijn, wil ’s morgens de snooze functie nog wel eens één of twee keer dienst doen. Behalve vanmorgen dan. Want vanmorgen…..  zochten wij de Wielewaal! 

Wielewaal (foto H&N Nagel)

We zijn vogel liefhebbers. Geen doorgewinterde vogelaars, die voor dag en dauw met driepoot, telescoopkijker en fototoestel met indrukwekkende telelens in bijpassende kaki of groene uitrusting in het vochtige gras gaan liggen kleumen aan de oever van een plasje waar een zeldzame verzin-maar-wat zou kunnen opduiken. Wij zijn het gemakkelijke soort liefhebbers. De soort die kijkt naar alles dat rondvliegt in de (wijde) omgeving van ons B&B. Vanmorgen om een uur of half zeven was dat de Wielewaal. Als ‘ voorkennis’ is het misschien goed om te weten dat de Wielewaal en wij een soort haat-liefde verhouding hebben.


Wielewaal zingt en wij vliegen ons bed uit. Snooze functie vergeten. Gewapend met verrekijkers en met de gewraakte telelens op het fototoestel, uitgedost in geblokte pyjama,  speuren we de omliggende bomen af. We horen de herkenbare wielewaal-song (niet te verwarren het oud Nederlandse volksliedje ‘De Wielewaal’) vlakbij, maar de opvallende knalgele zanger laat zich weer eens niet zien. De bijnaam van de Wielewaal is ‘fig pecker’ ofwel vijgeneter. Dat kunnen we zien ook! Er is flink gehakt in onze vijgenboom en het loeder heeft zich echt tegoed gedaan. Voordat hij ons giechelig ging uit-fluiten wel te verstaan.  We vinden dat tegenover een schrans maal aan onze boom,  best een fotomoment mag staan. Hij lacht ons gewoon uit vanuit zijn schuilplaats in een nabijgelegen boom. Teleurgesteld druipen we ook vandaag weer af. Douchen en ontbijt maken. 

Vijg ná de Wielewaal
Op het moment is het eind juli. Alle jongen zijn uitgevlogen en het is een drukte van jewelste op en rondom het terras. Naast de Wielewalen hebben ook de fel gekleurde Bijeneters het erg druk met eten. Ze zijn bezig voldoende energie op te doen voor de lange reis naar het Zuiden waar ze de winter doorbrengen. Hun belletjes-achtige geluid klinkt boven alles uit wanneer ze zich uit de boomtoppen op langs vliegende insecten storten om die vervolgens op de elektriciteitsleidingen op te peuzelen.

Op ons terras, in een Cipresje dat duidelijk nog in de groei is, heeft het echtpaar Putter toch de mogelijkheid gezien een nest te bouwen. Vader zit op de uitkijk in het zwiepende puntje van de boom, terwijl moeder het kroost met zachte snavel het nest uit werkt. Verderop op een dode tak van en Johannesbroodboom, piepen drie jonge zwaluwen quasi hulpeloos om eten, in de hoop dat vader en moeder hen toch nog een maaltje zullen komen brengen. De Steenuil schreeuwt vanaf zijn hoge uitkijkpunt naar alle buur-uilen dat ze toch écht op moeten hoepelen. Hier lopen zijn muizen! Het is een gewone ochtend in de Oost-Algarve. 

Steenuil op de uitkijk
 We wonen in een vogelrijke streek. Binnen een half uurtje rijden van ons B&B hebben we verschillende gebieden waar in de loop van het jaar een groot ‘ assortiment’  vogels resideert of doorheen trekt. Eén van onze gasten, een fanatiek vogelaar, tekende in vijf dagen meer dan 200 soorten op waaronder en aantal zoals de Purperhoen en de Blauwe Ekster, die je alleen op het Iberisch schiereiland kunt tegenkomen. Al die soorten tref je aan in de tuin, maar ook in het Ria Formosa gebied rondom Olhão, Quinta do Lago, in de Sapal bij Castro Marim en iets verder op langs de grensrivier met Spanje, de Guadiana bij Alcoutim en Mertola. En dan laten we de West-Algarve nog buiten beschouwing. We wonen in een waar vogel-paradijs en onze amateuristische liefde voor deze gevederde fladderaars neemt hand over hand toe. Een professionele spotter kan zich hier echt uitleven!  

Vogelparadijs Quinta do Lago
 Terwijl ik dit opschrijf, begint buiten het gele loeder weer te zingen. “Natuurlijk” zien we hem niet. Hij komt alleen tevoorschijn om (in) onze vijgen te pikken wanneer we niet in de buurt zijn. Nu lacht hij in zijn verenkleed. Maar op een dag zijn we hem te snel af!