Algarviaans Stratego voor amateurs
In de krant lazen
wij een verrassend bericht. Alle grondbezitters in de gemeente Tavira worden verordonneerd om voor 24 juli 2015 met witte verf en een kwast de grenzen van hun
land aan te gaan geven. De formulering is duidelijk: Het correct aangeven van
de perceel grenzen is uw, en alleen úw verantwoordelijkheid, lieve
burger-grondbezitter. Onze reactie op dit soort verrassende berichten is er
toch altijd eentje van ……HUH? Dat vraagt
om enig nader onderzoek.
We begonnen bij
een vraagbaak die we regelmatig gebruiken in tijden van verbijstering, onze
lieve behulpzame advocate Carmo. Die grinnikte eens wat besmuikt. Jaja, Tavira
gaat ook kadastrale gegevens vastleggen. Evenals Loulé, waar eenzelfde
programma is gestart. Het stelt niet zoveel voor, gewoon een pot witte verf,
een pijl en je initialen op een paal, plank, steen, maakt niet zoveel uit
waarop. Als het maar zichtbaar is en op de erfgrens loopt.
En dus vervoeg ik mij
bij onze ´vriendinnen´ van het postkantoor annex gemeentehuis. Twee dames,
gehuld in dikke winterjassen met shawls om zitten te blauwbekken in het
onverwarmde kantoor. Buiten is het echt heerlijk weer; binnen in het
stervenskoud. Een typisch Portugees pand in de winter. Gewapend met de papieren
van ons perceel en de vage tekening van de erfgrenzen, verzoek ik om uitleg.
Wat moet ik nu precies gaan doen en hoe? Ik krijg een blik alsof ik ze niet
allemaal op een rijtje heb en word verwezen naar het gemeentekantoor op de
eerste verdieping.
Ik mag naast het hoofd Stratego op een
stoel komen zitten. Hij spreekt tot mijn verrassing goed Engels. En soms is dat
zó makkelijk! Hij begint me hetzelfde
uit te leggen als Carmo ook al deed. ´Gewoon een kledder verf en je initialen´.
Ik kan het nog steeds niet geloven.
We hebben dus
kennelijk een stuk land gekocht, maar niemand weet precies hoe groot het is of
waar de grens loopt….. dat kan ik gewoon zelf gaan bepalen en zolang
buur-jachtgeweer niet schietend achter me aan komt is er niks aan de hand?
Vervolgens wordt gewoon in het najaar
van 2015 geïnventariseerd waar alle witte verfkledders staan, wordt een meting
uitgevoerd en wordt het nieuwe kadaster, of het Conservatorio zoals dat hier
heet, ingevoerd. Ok, tot zover is het duidelijk. Dan rest nog één vraag ….. wat
heb ik dan gekocht als er geen kadaster is?
Oude markeringspaal |
Tsja, daar heeft
het vriendelijk jongmens ook niet echt een antwoord op. Hij heeft wel iets van
grenzen in een soort van antiek systeem staan, maar ehhhh dat zijn gegevens van
35 jaar oud en niemand weet hoe die gegevens zijn ontstaan en of ze nog correct
zijn of überhaupt waren. Nieuwsgierig geworden vraag ik hem zijn ´gegevens´ ten
aanzien van onze grenzen eens te laten zien. En jawel hoor, dat ziet er heel
anders uit dan mijn tweedeklas peuterschool tekening. Dus …. wat is nu mijn erfgrens?
Jongmens zucht diep.
Nou ja (lastig mens, hoor je hem bijna denken), we kúnnen de grens natuurlijk
ook laten vaststellen door een landmeter. Dat hoopte ik al omdat daarvoor
foldertjes op de balie bij de blauwbekkende dames lagen. En dat lijkt mij nu
bijvoorbeeld een uitstékend idee. Een meting aanvragen kan met de grondbewijzen
en een kopie van de oude gegevens van het Conservatorio. Die gaan naar het
hoofd Stratego en die bestelt dan op
zijn beurt de landmeter voor je. Zo gaan we het dus maar doen. Dan hoeven wij ons ook om eventuele
ontevreden buur-boer-jachtgeweer geen zorgen te maken!
We hebben nog wel
begrepen dat het bijzondere verschijnsel dat grondbezitters zélf hun land
moeten ´afpalen´, is ontstaan omdat de boeren in de heuvels
schieten op gemeente ambtenaren. Wanneer die iemand over hun velden zien
struinen, wordt de indringer eerst op de korrel genomen en vragen ze daarna wat
de persoon kwam doen. Landmeten werd daarmee een onveilig beroep, dus de
gemeentes hebben het ´terug gegooid´ naar de inwoners zelf. “ Als jullie niet
willen dat wij het doen, dan doe je het zelf maar”!
Voor de gemeente
gaat het er immers alleen maar om dát de onroerend goed belasting wordt betaald
en niet om wie het betaalt. En daarvoor is een kadaster dan toch weer
onontbeerlijk. Alleen wel grappig dat zo´n organisatie anno 2015 nog niet
bestaat in een land waar ze gèk zijn op papieren rompslomp. Portugal blijft ons
verrassen en we wachten de landmeter rustig af.