zondag 11 januari 2015

“Landjepik” Algarve style

Algarviaans Stratego voor amateurs


In de krant lazen wij een verrassend bericht. Alle grondbezitters in de gemeente Tavira worden verordonneerd om voor 24 juli 2015 met witte verf en een kwast de grenzen van hun land aan te gaan geven. De formulering is duidelijk: Het correct aangeven van de perceel grenzen is uw, en alleen úw verantwoordelijkheid, lieve burger-grondbezitter. Onze reactie op dit soort verrassende berichten is er toch altijd eentje van ……HUH?  Dat vraagt om enig nader onderzoek.

We begonnen bij een vraagbaak die we regelmatig gebruiken in tijden van verbijstering, onze lieve behulpzame advocate Carmo. Die grinnikte eens wat besmuikt. Jaja, Tavira gaat ook kadastrale gegevens vastleggen. Evenals Loulé, waar eenzelfde programma is gestart. Het stelt niet zoveel voor, gewoon een pot witte verf, een pijl en je initialen op een paal, plank, steen, maakt niet zoveel uit waarop. Als het maar zichtbaar is en op de erfgrens loopt.

Markering zonder overleg
 Nu komen wij uit een redelijk georganiseerde samenleving, en we zijn kennelijk nog steeds niet gewend aan de fratsen van de Portugese overheid. Ik informeerde dientengevolge maar eens voorzichtig hoe ik dat dan moest doe wanneer er geen vorige markering was. ´Ach joh, dan zet je toch gewoon wat neer´!... Als de buurman het er niet mee eens is, laat hij het je vast wel weten. In visioenen zie ik de buurman al met een grote riek achter me aankomen omdat hij me verdenkt van ´landjepik´ terwijl ik met alle goede bedoelingen op basis van een vage tekening ergens een kledder verf heb neergezet. Nee, geen goed idee. Dát moet anders kunnen.

En dus vervoeg ik mij bij onze ´vriendinnen´ van het postkantoor annex gemeentehuis. Twee dames, gehuld in dikke winterjassen met shawls om zitten te blauwbekken in het onverwarmde kantoor. Buiten is het echt heerlijk weer; binnen in het stervenskoud. Een typisch Portugees pand in de winter. Gewapend met de papieren van ons perceel en de vage tekening van de erfgrenzen, verzoek ik om uitleg. Wat moet ik nu precies gaan doen en hoe? Ik krijg een blik alsof ik ze niet allemaal op een rijtje heb en word verwezen naar het gemeentekantoor op de eerste verdieping.

Ik mag naast het hoofd Stratego op een stoel komen zitten. Hij spreekt tot mijn verrassing goed Engels. En soms is dat zó makkelijk!  Hij begint me hetzelfde uit te leggen als Carmo ook al deed. ´Gewoon een kledder verf en je initialen´. Ik kan het nog steeds niet geloven.

We hebben dus kennelijk een stuk land gekocht, maar niemand weet precies hoe groot het is of waar de grens loopt….. dat kan ik gewoon zelf gaan bepalen en zolang buur-jachtgeweer niet schietend achter me aan komt is er niks aan de hand? Vervolgens  wordt gewoon in het najaar van 2015 geïnventariseerd waar alle witte verfkledders staan, wordt een meting uitgevoerd en wordt het nieuwe kadaster, of het Conservatorio zoals dat hier heet, ingevoerd. Ok, tot zover is het duidelijk. Dan rest nog één vraag ….. wat heb ik dan gekocht als er geen kadaster is?
Oude markeringspaal


Tsja, daar heeft het vriendelijk jongmens ook niet echt een antwoord op. Hij heeft wel iets van grenzen in een soort van antiek systeem staan, maar ehhhh dat zijn gegevens van 35 jaar oud en niemand weet hoe die gegevens zijn ontstaan en of ze nog correct zijn of überhaupt waren. Nieuwsgierig geworden vraag ik hem zijn ´gegevens´ ten aanzien van onze grenzen eens te laten zien. En jawel hoor, dat ziet er heel anders uit dan mijn tweedeklas peuterschool tekening.  Dus …. wat is nu mijn erfgrens?

Jongmens zucht diep. Nou ja (lastig mens, hoor je hem bijna denken), we kúnnen de grens natuurlijk ook laten vaststellen door een landmeter. Dat hoopte ik al omdat daarvoor foldertjes op de balie bij de blauwbekkende dames lagen. En dat lijkt mij nu bijvoorbeeld een uitstékend idee. Een meting aanvragen kan met de grondbewijzen en een kopie van de oude gegevens van het Conservatorio. Die gaan naar het hoofd Stratego  en die bestelt dan op zijn beurt de landmeter voor je. Zo gaan we het dus maar doen.  Dan hoeven wij ons ook om eventuele ontevreden buur-boer-jachtgeweer geen zorgen te maken!

We hebben nog wel begrepen dat het bijzondere verschijnsel dat grondbezitters zélf hun land moeten   de onroerend goed belasting wordt betaald en niet om wie het betaalt. En daarvoor is een kadaster dan toch weer onontbeerlijk.´afpalen´, is ontstaan omdat de boeren in de heuvels schieten op gemeente ambtenaren. Wanneer die iemand over hun velden zien struinen, wordt de indringer eerst op de korrel genomen en vragen ze daarna wat de persoon kwam doen. Landmeten werd daarmee een onveilig beroep, dus de gemeentes hebben het ´terug gegooid´ naar de inwoners zelf. “ Als jullie niet willen dat wij het doen, dan doe je het zelf maar”! 


Voor de gemeente gaat het er immers alleen maar om dát de onroerend goed belasting wordt betaald en niet om wie het betaalt. En daarvoor is een kadaster dan toch weer onontbeerlijk. Alleen wel grappig dat zo´n organisatie anno 2015 nog niet bestaat in een land waar ze gèk zijn op papieren rompslomp. Portugal blijft ons verrassen en we wachten de landmeter rustig af.