José en de bilspleet parade

De nieuwe watertank – deel 2

Op maandag 23 februari verlieten we bouwopzichter José toen hij met een emmertje trachtte de verstevigingspalen voor de betonnen watertank-bak in het cement te zetten.  Het duurde even, maar uiteindelijk lukte het. Op dinsdag de 24^e belooft hij terug te komen. En inderdaad, om 08:40 tuft het ´bakkie´ ons terrein op. Drie mannen klauteren uit de cabine en beginnen eerst uitgebreid de afzakkende werkbroeken op te sjorren. Het belooft een spannende dag te worden.

Vandaag zal op de cementvloer een muur worden gebouwd die de druk van de aarde op de nieuwe watertank moet tegenhouden. Zo zullen we nooit meer een indeukende tank hebben en dus ook geen water-stress. Twee man zet de betonmolen aan, natuurlijk komen ze zeuren om een trap en om een waterslang, want zelf materiaal meenemen daar hebben ze nog nooit van gehoord. Dan laat één van de heren zich in de kuil zakken en het bouwen begint. 

José geeft aanwijzingen

Steen voor steen geven ze de ´blocos´ zoals de betonstenen worden genoemd, aan elkaar door en iedere keer dat ze bukken wordt ons een blik vergund op een harige bilspleet. Die werkbroeken zijn natuurlijk niet blijven hangen in de opgehesen stand. De verleiding is enorm om er een prachtige foto van te maken, maar we houden ons in.  En eerlijk is eerlijk,  Fernando en Miguel werken keihard.  ´s Avonds is de muur een heel eind af. Er moeten nog twee steun-pijlers worden gebouwd en we ontdekken dat ze geen draadijzer in de muur verwerken voor de versterking. Hmmmmmm, een telefoontje naar de aannemer dus. Je moet ook óveral zelf op letten!

Zúcht, zegt de aannemer aan de telefoon. Waarom wil je een versterkte muur? Nou ehhhhh…..zodat we er zeker van zijn dat hij nooit meer kan instorten misschien?  Oh ja, aardig argument. En de volgende dag worden vijf draadijzers geleverd van 10 mm dikte. De muur zal worden voorzien van een cement rand, versterkt met draadijzer. Opzichter José, zowaar wederom op tijd present,  commandeert onderhand ´zijn personeel´ heen en weer. Met veel handgebaren geeft hij aan wat er allemaal moet gebeuren, terwijl hij zelf geen spier beweegt. Nou ja, behalve de kaakspieren om te eten (zie buik en volgens de bouw-roddels om veel, veel rode wijn te drinken….)  en te commanderen.

Bekisting voor de palen

Fernando en Miguel trekken achter zijn rug rare gezichten naar ons. Wij hebben het vermoeden dat ze overal ´ja´ op zeggen en vervolgens precies doen wat hen zelf goed lijkt. 

Cement storten

 José weet álles, ja álles van bouwen, en schilderen … en planten, en politiek, en enfin, eigenlijk elk onderwerp. En dat is best irritant. We hebben een klein lek in een koppeling bij de pomp in het ´waterhok´ en we draaien de koppeling vast. Bolle José wringt zich het nauwe hok in en begint omstandig uit te leggen dat (natuurlijk, want het is niet door zijne keizerlijke bouwvalligheid zelf gedaan), alles fout is aangelegd. En bovendien zit er een verkeerd dak op het hok. Ik loods hem maar snel naar buiten, voor de verleiding hem met een moersleutel op zijn kop te rammen te groot wordt. 

Eenmaal buiten commandeert hij ´zijn´ mannen nog een rondje om de cementmolen en dan ontdekt hij dat ik óók iets aan het doen ben. Er wordt een irrigatie hok in de verf gezet. Het is niets bijzonders, gewoon een verfrol die heen en weer gaat over een vlakke muur. Ook dát schijn je verkeerd te kunnen doen. Ik wel althans, volgens de verf expert. De broek wordt weer eens ferm opgehesen, en dat was wel weer even nodig ook, de rol wordt uit mijn hand gerukt en stevig in de verf gedoopt. Hij zal ´het vrouwtje´ wel eens even voordoen hoe je een muurtje schildert. Gelaten laat ik het ongevraagde en ongewenste advies over me heen komen. Ik overweeg nog even om te vragen of hij ´t misschien helemaal wil doen, want bij de watertank-muur is hij uit gecommandeerd. Dat loopt vanzelf. Nu is hij BELANGRIJK. Hij zal die meisjes wel eens wat leren! 

De laatste loodjes ...

Op vrijdag middag staat god zij dank de muur, is het draadijzer aangebracht en ondanks het feit dat de bijdrage van José  beperkt is gebleven tot verbaal geweld, moet op zaterdag alleen de bekisting nog maar van de rand af worden gehaald. We halen opgelucht adem; het was een doodvermoeiende week! En dan te bedenken dat we geen steen hebben opgetild.  

De tank wordt geplaatst

 Het cement laten we een week drogen. Op 9 maart laat onze onmisbare João, de shovel-man de nieuwe tank professioneel en zonder omhaal in het daarvoor gebouwde omhulsel zakken. De tank wordt probleemloos aangesloten door Rui, die natuurlijk ook koppelingen en slang van ons bietst, maar dat zijn we inmiddels wel gewend. Op dinsdag en woensdag wordt het gat opgevuld met een mengsel van zand, cement en pó, een soort steengruis. De omgeving weer netjes gemaakt door onze João en Virgilio en op donderdag wordt de weg ´aangeheeld´. Het gaat snel, efficiënt, er wordt niet gecommandeerd, we krijgen geen ongevraagd advies ….. nou ja, een beetje dan, en de broeken passen. Het is een verademing!  

De nieuwe tank is geplaatst en alles werkt. 

De nieuwe tank