zondag 3 januari 2016

De gekke kattenvrouwtjes


Een verschoppeling bij Bed en Breakfast Algarve


Er wordt heel fanatiek geklust bij Bed en Breakfast Algarve Cas al Cubo in Tavira. Elke winterstop proberen we er voor te zorgen dat we iets verbeteren aan het B&B of aan de buiten omgeving. Dit jaar is de binnenkant aan de beurt. De kleurige muren hebben van de zon behoorlijk wat te lijden en mogen wel weer eens een fris tintje hebben. En voor de verdere verbeteringen hebben we hulp van een paar stoere Portugezen.
Schilderen in Azulejos

Rogério en Fabio die ons met raad en daad terzijde staan, werken keurig aan een groeiende stapel afval voor de deur. Op de rotonde van de A22 richting Moncarapacho bevindt zich een vuilstort en op een dag besluiten we de troep maar eens te gaan wegbrengen voordat we er niet meer overheen kunnen kijken. Terwijl we sjouwen en sjorren aan brokken gipsplaat, horen we een jammerlijk gepiep. En já hoor, het is weer zo ver. Daar ligt een totaal verwaarloosd baby katje.

Vuilnis-kat
NEE, roepen we meteen tegen elkaar. Het lijkt bij ons al net een kattenfarm.  Alhoewel de gasten er geen last van hebben want onze harige knuffels bevinden zich het grootste gedeelte van de dag slapend in de kelder waar ze hun eigen hoekjes hebben uitgezocht of jagend in de velden rondom het huis. We vinden nog wel eens een afgekloven konijnenpoot voor de deur….. Stoer stappen we weer in de auto en gaan we wat eten bij Resaurante  da Ana in Moncarapacho. Een paar uur later rijden we weer langs die vermaledijde vuilstort en … we kunnen het niet laten. Even kijken of het scharminkel er nog zit. Jawel hoor, een zielig piepend hoopje poes zit trillend op een heuveltje vuil. Veel te klein om voor zichzelf te zorgen. Het ziet er werkelijk niet uit, groezelig, mottig, ongezond. Maar ze is wel vriendelijk en niet echt schuw. Dat kan zo niet. Dus we pakken het beestje op, zetten haar in de achterklep van de auto en rijden naar huis. Het is 14:00 uur.

Om 15:00 uur gaat de dierenarts open. Zonder gezondheidscontrole komt bij ons niets het huis in. Onze eigen poezen zijn allemaal “geholpen” en krijgen elk jaar hun inentingen, dragen netjes vlooien en tekenbanden, enfin het zijn verwende en gezonde krengen. Dat willen we graag zo houden. Poes gaat dus mee naar de dierenarts. Monica een van de dierenartsen van Veterinario Porto Seguro in Olhão, en onze vaste dierenarts, kijkt het kleintje na. Vlooien, wormen (natuurlijk), sinusitis, een ontsteking aan de bovenste luchtwegen, dus antibiotica er in, smeerseltje voor de ogen, en een aids en leukemie test.

bij de dierenarts
Die laatste twee ziekten zijn in Portugal onder katten veel voorkomend. Dat komt door de verwilderde katten die territoriaal met elkaar vechten. In die gevechten dragen ze de zeer besmettelijke ziektes over. Het is een klein bloedtestje. Hoe Monica met behulp van eveneens dierenarts en echtgenoot Raoul bloed uit de adert in het pootje krijgt, is ons een raadsel. Maar het lukt en ze blijkt niet geïnfecteerd met een van beide ziektes. We vragen nog of ze misschien iemand weten die een poesje zoekt ….. ijdele hoop. Poes gaat met ons mee naar huis.

Voorlopig gaat ze wonen in een groot konijnenhok als ware zij een gast bij het bed en breakfast Algarve met een mandje, een kattenbakje en natuurlijk gezond eten en water. De eerste dagen is dat het enige dat ze doet, eten en slapen. Beiden gaan gepaard met een enorm gesnurk, want haar luchtwegen zitten werkelijk helemaal dicht. We beginnen een lobby in de kennissenkring, maar nee, iedereen heeft al een kat. Of twee… of drie. Bovendien zíet onze naamloze madam er niet uit. Dat naamloze houden we overigens een week vol. Dan heet ze op een ochtend opeens Suzy. Je moet toch wat zeggen als je haar roept.
Na een dag of tien wordt ze wat levendiger. Helaas is ze nog steeds te benauwd om zich te wassen dus het blijft een snotkop-voddenbaal. Maar ze is wel erg lief, onafhankelijk en langzaam begint ze te spelen. Haar voornaamste hobby is eten. Na twee weken is het gewicht van de dame verdubbeld van 900 gram naar een kilo en 800 gram. Dat gaat een beetje snel volgens de dierenarts.
De andere poezen reageren minder hysterisch dan we hadden verwacht. In huis heerst gelukkig nog steeds een relatieve rust.
Spelen

We hebben haar nu ruim drie weken. Het konijnenhok beschouwt ze als ´haar huis´ en daar slaapt ze ook ´s nachts. Elke dag gaat het een beetje beter. Haar buikje groeit zienderogen en als ze zich op haar rug gooit om zich te laten knuffelen voelen we een stevig trommelvel. We hopen dat ze met een weekje zo ver zal zijn dat ze zichzelf ook gaat wassen, dat ze daar voldoende lucht voor heeft. Ze begint wel al een beetje te spelen gelukkig. Het wordt langzaam een gewone jonge poes met eigen streken.

Maar de gekke kattenvrouwtjes van Bed en Breakfast Algarve vinden het nu druk genoeg in huis. Hoe schattig Suzy ook is. Wij zoeken een nieuw thuis voor haar. Bij mensen die haar lief vinden en goed voor haar zullen zorgen en die heel veel plezier aan haar gaan beleven want het is een schattig klein lapjespoesje……. met nu nog een hele grote snottebel aan haar neus.
 
"Uitbuiken" na het eten

Een nieuw thuis voor Suzy is de wens van Bed en Breakfast Algarve voor 2016!